medical

امروزه بسياري از مادران و پدران از شيطنت بسيار زياد کودکانشان شکايت دارند. آنچه امروزه به صورت مداوم از والدين شنيده مي شود اين است که مي گويند فرزندشان مرتب در حال حرکت و فعاليت است و نوعي حالت بي قراري و ناآرامي در او مشاهده مي کنند.

به گزارش سلامت نيوز به نقل از سيناپرس، برخي از اين والدين از فقدان تمرکز حواس و ضعف درسي کودک نيز صحبت مي کنند. در بسياري از موارد آنها علت اين فعاليت بيش از اندازه را نمي دانند و مرتب فرزندشان را مورد سرزنش قرار مي دهند. حتي در مواردي بعضي از اين کودکان مورد انتقاد و تنبيه بسيار زياد از سوي والدين خود نيز قرار مي گيرند.

اين درحاليست که يکي از رايج ترين اختلالات دوران کودکي که توجه روان شناسان و روان پزشکان را به خود جلب کرده اختلال نقص توجه و بيش فعالي است.

نقص توجه و بيش فعالي، اختلالي عصبي-رشدي است که با سه ويژگي اصلي يعني نقص توجه، بيش فعالي و تکانشگري توصيف مي شود. اين اختلال از شايع ترين اختلالات عصبي-رفتاري دوران کودکي است که بخش بزرگي از جمعيت جهان را مبتلا کرده است.

براي تشخيص اختلال نقص توجه و بيش فعالي، نشانه ها بايد مزمن بوده و قبل از هفت سالگي و حداقل در دو موقعيت مشاهده شود.گفتني است، اختلال نقص توجه و بيش فعالي 9 تا 4 درصد جمعيت دانش آموزان را در بر مي گيرد.

تأثير منفي اين اختلال در حيطه هاي متفاوت زندگي (تحصيلي، شغلي و خانوادگي) باعث مي شود تا تشخيص و درمان آن حائز اهميت باشد و دارودرماني اغلب راه درمان اين افراد است. اين در حالي است که 18 تا 28 درصد افراد پاسخ کافي به داروها نشان نمي دهند يا نمي توانند اثرات مضر داروها را تحمل کنند.

امروزه متخصصان معتقدند که براي رفع اين نقصان درمان هاي جايگزين مورد نياز است تا نشانه هاي باقي مانده را هدف قرار دهد و به افراد مهارت ها و راهبردهايي را بياموزد تا با تخريب هاي کارکردي مقابله کنند.

از سويي، به دليل تنوع مشکلات مربوط به بيش فعالي، به طور حتم امکان آن که يک نوع درمان، به تنهايي بتواند تمام اامات درماني اين اختلال را پوشش دهد، وجود ندارد. به همين دليل، متخصصان، اغلب راهبردهاي درماني متعددي را در ترکيب با هم اتخاذ مي کنند تا هر يک جنبه متفاوتي از مشکلات رواني-اجتماعي کودک را مدنظر قرار دهند.

زماني که هر يک از اين درمان ها متوقف شوند، اغلب علايم اختلال به سطح پيش از درمان برمي گردند. بنابراين، رمز اثربخشي هر مداخله اي در تداوم آن در مدت زماني طولاني است.

بازي هاي درماني از قبيل شن بازي درماني نوعي تکنيک روان درمانگري به شمار مي رود که در آن کودک مي تواند اشکال مينياتوري را در يک جعبه شني به گونه اي بچيند که جهان شني خود را مطابق با ابعاد مختلف و واقعيت اجتماعي خود خلق کند.

شن بازي درماني، نوعي طبيعت درماني است و يک روش درماني خلاق به شمار مي رود و زباني نمادين براي ارتباط است. استفاده از شن و نمادها، بازتاب معاني چندگانه اي را از خودآگاه و ناخودآگاه امکان ساخته است که به دنبال آن مسائل براي کودکان روشن، واضح و حل مي شوند. پژوهش نشان مي دهد، شن‌بازي درماني مي‌تواند به بهبود بيش‌فعالي و اضطراب در کودکان منجر شود.

ورزش کردن براي کودکان مانند بازي کردن، بسيار هيجان انگيز و نشاط آور است و همچنين براي رشد بهتر جسمي بسيار مهم و ضروري مي‌باشد، ولي والدين بايد آگاهي‌هاي لازم در مورد بهترين ورزش براي کودکان در گروه‌هاي سني مختلف را بدانند.

به گزارش سلامت نيوز به نقل از لايف دايت ورزش کردن همراه بازي براي کودکان فوايد بسياري دارد چون داشتن فعاليت‌هاي فيزيکي و جنب و جوش در کودکان از بيماري چاقي در آن‌ها پيشگيري کرده و باعث سلامتي و نشاط کودکان مي‌شود. اکثر کودکان به بازي‌هايي مانند شنا، دوچرخه‌سواري، ژيمناستيک و کاراته علاقه‌مند هستند.

اهميت ورزش کردن کودکان
ورزش کردن و داشتن فعاليت‌هاي جسماني علاوه بر تاثير در رشد جسمي کودکان در رشد عاطفي، اجتماعي، شناختي و اخلاقي آن‌ها موثر مي‌باشد و باعث افزايش اعتماد به نفس، به دست آوردن قدرت و استقامت جسماني، داشتن انضباط فردي و بهبود مهارت‌هاي تفکر انتقادي در کودکان مي‌شود.

کودکاني که ورزش‌هاي جمعي انجام مي‌دهند از تک‌روي در کارهاي گروهي اجتناب مي‌کنند.

بهترين ورزش براي کودکان بر حسب سن

کودکان قبل از سن دو سالگي نمي‌توانند ورزش‌هاي منظمي را انجام دهند چون توانايي کافي براي بسياري از فعاليت‌ها را به دست نياورده‌اند.

بنابراين بهترين ورزش براي کودکان قبل از دو سالگي بازي‌هاي ساده مانند قل دادن توپ و پياده‌روي مي‌باشد، ولي والدين بعد از دو سالگي مي‌توانند آموزش‌هاي لازم بر حسب سن و توانايي کودک به او بدهند تا کودک آن‌ها بتواند ورزش کند.

ورزش در کودکان 2 تا 3 سال

بهترين ورزش براي کودکان در اين سن آموختن مهارت‌هاي لازم فيزيکي مانند دويدن، پريدن، شوت کردن، پرتاب کردن و گرفتن توپ است که بهتر است والدين عزيز براي آموختن اين مهارت‌ها در خانه وقت بگذارند و آموزش‌هاي لازم را به کودک‌شان بدهند.

بازي‌هاي عروسکي، آب بازي و استخر توپ براي کودکان در اين سن مناسب هستند.

ورزش در کودکان 4 تا 6 سال

کودکان در اين سن علاقه‌ي زيادي به فعاليت‌ها و ورزش‌هاي جهشي دارند و عاشق دويدن، پريدن و بازي کردن‌هاي پر تحرک هستند. به قول بعضي از والدين کودکان در اين سن انرژيشان تمام نمي‌شود ولي هنوز نمي‌توانند بين حرکات بدن و چشم هماهنگي لازم را ايجاد کنند، بنابراين يکي از وظايف والدين انتخاب بهترين ورزش براي کودکان بر حسب سن آن‌هاست.

بهتر است از دادن ورزش‌هايي که نياز به مهارت‌هاي خاصي دارند و پيچيده هستند در اين سن به کودکان خودداري کنيد چون نه تنها برايشان مفيد نيست بلکه باعث ازدست دادن اعتماد به نفس آن‌ها مي‌شود.

بهترين ورزش براي کودکان در اين سن ورزش‌هايي مانند لي لي بازي، طناب بازي، توپ بازي، سه چرخه بازي و شنا هستند. همچنين هنرهاي رزمي نيز يکي از ورزش‌هاي مناسب براي اين سنين است چرا که کودکان مي‌توانند به راحتي حرکات را بياموزند و با سرعت پيشرفت کنند.

ورزش‌هاي رزمي کنترل بدن را تقويت کرده و کيفيت حرکات بدني را بهبود مي‌بخشند. يکي ديگر از فوايد ورزش از ديدگاه روانشناختي اين است که کودک را به نظم، تعهد و کنترل تشويق مي‌کند.

ورزش در کودکان 7 تا 10 سالبهترين ورزش براي کودکان در سن مدرسه، ورزش‌هاي تيمي و گروهي است و چون کودک کم کم به توانايي‌هاي جسمي لازم براي کسب مهارت‌هاي مختلف دست پيدا مي‌کند، والدين بايد با راهنمايي‌هاي لازم کودک را هدايت کنند تا ورزش‌هايي که متناسب با سن، شخصيت و توانايي‌هاي آن‌ها است را انتخاب کنند.

در اين سن والدين سعي کنند به کودک آموزش دهند که همکاري در ورزش‌ها با اهميت‌تر از رقابت و مسابقه است. ورزش‌هايي مانند دوچرخه‌سواري، بيسيال، بسکتبال، دو و ميداني و ژيمناستيک است.

ورزش براي کودکان بالاتر از 10 سالکودکان بعد از ده سالگي توانايي‌ها و مهارت‌هاي بيشتري کسب مي‌کنند و چون مي‌توانند حرکات پيچيده و تکنيکي را ياد بگيرند مي‌توانند در ورزش‌هاي سازمان يافته‌تر شرکت کنند و همچنين سطح فهم کودک و توانايي‌هاي يادگيري، تعادلي و حرکتي او در اين سن افزايش مي‌يابد.

کودکان بعد از سن ده سالگي

کم کم رشته‌ي مورد علاقه‌ي خود را پيدا مي‌کنند. کودک وقتي در رشته ورزشي موفقيتي کسب مي‌کند به طرف آن رشته سوق مي‌يابد. ورزش‌هاي تيمي مانند فوتبال در اين سن براي کودکان و نوجوانان بسيار جالب هستند. بهترين ورزش براي کودکان بالاتر از ده سال ورزش‌هايي مانند فوتبال، واليبال، قايق راني، دو و ميداني و تنيس مي‌باشند.

ورزش‌هاي سنگين و پر برخورد که نياز به قدرت جسماني دارند و فشار بيشتري روي ورزشکار وارد مي کنند را به بعد از سن 15 سالگي موکول کنيد تا خطر جسماني کودکان را تهديد نکند، زيرا صفحات رشد استخوان‌هاي کودکان در سنين 10 تا 16 سالگي حالت غضروفي داشته و فشار بيش از حد موجب ملتهب شدن و در نتيجه بسته شدن اين صفحات مي‌شود.

ورزش‌هايي مانند وزنه‌برداري، بوکس، کشتي، هاکي براي سنين بعد از بلوغ مناسب مي‌باشند.

والدين گرامي بايد توجه داشته باشند که ورزش براي همه‌ي سنين از کودکي تا پيري لازم و ضروري است و بايد به کودکان خود آموزش‌هاي لازم در اين زمينه را بدهند تا کودک متناسب با سن و رشد خود ورزش مورد علاقه‌ي خود را انجام دهد.

در کنار دانستن بهترين ورزش براي کودکان بر حسب سن، آگاهي از بهترين تغذيه براي آن‌ها نيز لازم و ضروري است.
بنابراين تغذيه‌ سالم کودکان را فراموش نکنيم چون کودکان براي ورزش و فعاليت‌هاي جسمي نياز به انرژي دارند و اين انرژي از طريق تغذيه تامين مي‌شود پس سعي کنيد رژيم غذايي مناسب براي ورزشکاران کوچک خود تنظيم کنيد تا دچار مشکلات تغذيه‌اي نشوند.


چند پيشنهاد براي والدين

سعي کنيد از بازي‌هاي گروهي پر تحرک که زياد هم پيچيده نيستند و در حين سادگي نشاط مي‌آفرينند را براي کودکان خود تدارک ببينيد.ورزش‌هايي که در آن کودک بايد بيش از اندازه بنشيند يا بايستد و تحرک کمتري دارد مناسب آن‌ها نيست چون باعث خستگي و کسل شدن کودک مي‌شود و او را بيشتر عصبي مي‌کند.

در فعاليت‌هاي ورزشي از موسيقي‌هاي مناسب براي ورزش کردن استفاده کنيد، زيرا علاوه بر دادن هيجان و شادي به کودکان باعث هماهنگي بيشتر اعصاب و عضلات شده و کنترل و تعادل بدن را بيشتر مي‌کند.

اگرمي‌خواهيد در برنامه‌هاي ورزشي مسابقه هم داشته باشيد بهتراست مسابقات ساده را تدارک ببينيد تا فشاري روي کودک نباشد. زيرا شکست براي کودکان باعث از دست دادن انگيزه و اعتماد به نفس آن‌ها مي‌شود.

قبل از ورزش نکات ايمني را به طور کامل به کودک توضيح دهيد.مي‌توانيد در کنار ورزش کردن، اصولي مانند منظم بودن و مسئوليت‌پذيري را به کودکان نيز آموزش دهيد.

سلامت نيوز: بهترين ورزش براي کودکان در گروه‌هاي سني مختلف

مطالعات محققان نشان مي دهد خشونت خانوادگي باعث مي‌شود سيستم هشدار طبيعي و واکنش کودک مانند سربازان جنگي تغيير کند.

 بر طبق مطالعات محققان، خشونت خانوادگي بر مغز کودکان تأثير مي‌گذارد، همانگونه که مبارزه بر سربازان تأثير مي‌گذارد. اين تحقيقات نشان داد که استرس مزمن در زندگي کودکان بر سيستم‌هاي پاسخ به استرس آن‌ها به ويژه در ناحيه خاصي از مغز به نام آميگدال تأثير مي‌گذارد.

بدن و مغز ما به گونه‌اي طراحي شده است که تهديدات را شناخته و در برابر آنها واکنش نشان دهد. اين يک ظرفيت مهم براي افزايش بقاي ما در شرايط نامطلوب است. اما چه اتفاقي مي‌افتد که در نتيجه فشار‌هاي مزمن يا طولاني مدت، اين سيستم‌هاي هشدار و واکنش بيش از حد حساس مي‌شوند؟

آميگدال بخشي از مغز است که در واکنش‌هاي عاطفي، حافظه، پيش بيني و آماده سازي براي استرس نقش دارد و همراه با هوش مصنوعي، بخشي از يک شبکه عصبي است که درد را پيش بيني و از ورودي عاطفي، حسي و بدني استفاده مي‌کند تا به بدن و ذهن کمک کند تا خود را از آسيب‌هاي احتمالي محافظت کند. در حالي که هوشياري و محافظت از خود مهارت مهمي براي بقا است، مدار‌هاي استرس فعال مزمن مي‌توانند فرد را به مشکلات رفتاري و سلامت رواني، به ويژه اضطراب مستعد کنند.

هنگامي که فرد در معرض انواع خاصي از موقعيت‌هاي استرس زا، مانند خشونت مداوم خانوادگي قرار گرفته باشد، آميگدال ممکن است بيش از حد واکنش نشان دهد. وقتي اين اتفاق بيفتد، سيستم‌هاي هشدار بدن سريعتر و با انرژي بيشتري نسبت به تهديدات نسبت به افراد عادي واکنش نشان مي‌دهند. اين پديده عصبي در سربازاني که علائم اختلال استرس پس از سانحه يا PTSD را نشان مي‌دهند، ثبت شده است.

مطالعه ديگري نشان داد که کودکاني که در معرض خشونت خانوادگي بودند، تغييراتي در واکنش پذيري آميگدال‌ها و هوش مصنوعي خود نشان دادند که مشابه مواردي است که در سربازاني که از جنگ بازگشتند، ديده مي‌شود. حتي وقتي اين کودکان هيچ نشانه بيروني از ميزان افسردگي يا اضطراب نشان ندادند، مطالعات مربوط به فعاليت مغز آن‌ها نشان داد که سيستم‌هاي آن‌ها از نظر هوشياري، نسبت به تهديدات درک شده بيش از حد واکنش نشان مي‌دهند.
به بيست کودک که در معرض خشونت خانوادگي قرار گرفته اند و بيست نفر از همسانشان، عکس‌هايي از چهره‌هاي عصباني، غمگين يا بي طرف نشان داده شد. کودکان از نظر اضطراب و افسردگي ظاهرا طبيعي بودند. پاسخ عصبي آن‌ها به تصاوير با استفاده از تصويربرداري رزونانس مغناطيسي عملکردي (fMRI) اندازه گيري شد.

در هنگام مشاهده چهره‌هاي عصباني، کودکاني که در معرض خشونت خانوادگي قرار گرفته اند، ميزان بيشتري از فعال سازي نواحي آميگدال و هوش مصنوعي در مقايسه با گروه شاهد مشاهده شد. آن‌ها بيش از حد نسبت به چهره‌هاي غم انگيز يا خنثي واکنش نشان مي‌دادند. هرچه خشونت بيشتر در زندگي آن‌ها وجود داشته باشد، واکنش عصبي در مناطق استرس مغز قوي‌تر مي‌شود.

محققان به اين نتيجه رسيدند که کودکاني که در معرض خشونت خانوادگي قرار گرفته اند، حتي اگر علائمي آشکار نشان ندهند، داراي واکنش عصبي شديد نسبت به استرس هستند که اين ممکن است يک سازگاري مفيد در کوتاه مدت با يک محيط تهديدآميز باشد، اما ممکن است در درازمدت مشکلاتي را ايجاد کند.

محققان پيشنهاد مي‌کنند که اين واکنش پذيري عصبي بيش از حد به استرس، ممکن است از چند طريق بر رشد کودک تأثير منفي بگذارد. هنگامي که کودک بيشتر انرژي شناختي و عاطفي خود را براي مقابله با تهديدات واقعي يا درک شده اختصاص مي‌دهد، زمان و انرژي ذهني کمتري براي پيشرفت مهارت‌هاي اجتماعي و تفکر مناسب سن خود دارد. به زبان ساده‌تر، به کاربردن تخيل وقتي هميشه نگران هستيد، بسيار سخت‌تر است.

هنگامي که مسير‌هاي عصبي درگير در پاسخ به استرس ناشي از عوامل استرس زا در زندگي روزمره بيش از اندازه فعال است، اين تحريک مزمن، پاسخ استرس را بي ثبات‌تر و شايد شديدتر از سطح مناسب براي تهديد مي‌کند.

اين کودکان ممکن است واکنش جسمي و عاطفي خود را به سرعت تشديد کنند به گونه اي که متناسب با اوضاع نباشد و ممکن است با بروز علائم تهاجمي نسبت به ديگران براي محافظت از خود واکنش نشان دهند. اين پرخاشگري، واکنشي ناسازگار است که ممکن است باعث ايجاد مشکلات رفتاري در محيط‌هاي اجتماعي، دانشگاهي و خانه شود.

:شستن دست‌ها يک اقدام ساده اما اساسي براي کاهش خطر ابتلا به چندين بيماري است و نشستن دست‌ها چه از روري عادت و چه به علت کمبود امکانات، افراد را بيشتر در معرض ابتلا به بيماري‌ها قرار مي‌دهد.

بهداشت ناکافي دست‌ها بر سلامت و تحصيلات فرد تاثير گذاشته و هم‌چنين پيامدهاي اقتصادي براي او به همراه خواهد داشت.

از اين رو تشويق ‌و عادت دادن کودکان به شست‌وشوي مرتب دست‌هايشان از اهميت بالايي برخوردار است. با توجه به اين که کودکان وقت بسياري را به بازي کردن و در خارج از خانه مي‌گذرانند با سطوح و لوازم مختلفي که مملو از ميکروب‌ها هستند، در تماس‌اند. 
شست‌وشوي دست‌ها مي‌تواند به جلوگيري از خطر ابتلا به بيماري‌هاي متعدد در کودکان کمک کند. 
ايجاد عادت‌هاي شست‌وشوي دست‌ها در کودکان در سنين پايين، وظيفه مهم است که والدين و معلمان بر عهده دارند.
 

راهکارهاي زير به نقل از "اِن‌دي‌تي‌وي" براي ايجاد عادت شست‌وشوي دست‌ها در کودکان مفيد است:

1) شستن دست‌ها را به سرگرمي تبديل کنيد
شما مي‌توانيد با روش‌هاي مختلف شست‌وشوي دست‌ها را به يک فعاليت سرگرم‌کننده تبديل کنيد. لذت بردن از اين کار باعث مي‌شود کودکان به انجام آن تشويق شوند. مي‌توانيد صابون‌هايي در شکل‌ها و رنگ‌هاي مختلف خريداري کنيد و روش صحيح شست‌وشوي دست‌ها را با روشي سرگرم کننده به آن‌ها بياموزيد تا آن را به فعاليتي مفرح براي کودکان تبديل نماييد.

2) کودکان را از خطرات آلودگي‌ها آگاه کنيد
عدم شست‌وشوي دست‌ها خطر ابتلا به بيماري‌هاي متعدد را افزايش مي‌دهد و مي‌تواند خطرات زيادي براي سلامتي ايجاد کند. شما بايد کليه اهداف شست‌وشوي دست‌ها را براي کودکان خود توضيح دهيد و هم‌چنين آن‌ها را از مشکلات مختلف بهداشتي ناشي از آلودگي دست‌ها آگاه سازيد.

3) روش صحيح شست‌وشوي دست‌ها را به کودکان آموزش دهيد
به کودکان خود روش صحيح شست‌وشوي دست‌ها را آموزش دهيد. اين امر به مبارزه صحيح با ميکروب‌ها کمک مي‌کند. هم‌چنين به آن‌ها زمان مناسب براي شست‌وشوي دست‌ها را مانند قبل و بعد از غذا و بعد از بازگشت به خانه بياموزيد. در اين مواقع خودتان نيز بايد در شست‌وشوي دست‌ها با کودک همراه شويد. در اين آموزش‌ها، بزرگترها بهترين الگوي عملي براي کودکان هستند.

4) شستن دست‌ها را به روال عادي کارهاي روزانه‌تان تبديل کنيد
شست‌وشوي دست‌ها بسيار مهم است و بايد آن را به روال عادي کارهاي خود اضافه کنيد. اضافه کردن اين کار به کارهاي روزمره، به فرزندان شما نيز کمک مي‌کند تا آن را به عنوان يک عادت در نظر داشته باشند. در صورتي که شما به طور مرتب دست‌هاي خود را بشوييد،‌ کودکان با مشاهده آن از سوي شما اين کار را در طول روز تکرار مي‌کنند.

5) جدول زماني براي شست‌وشوي دست‌ها بسازيد
کودکان هم‌چنين بايد زمان مناسب براي شست‌وشوي دست‌ها را بدانند. شما مي‌توانيد جدولي بسازيد که زمان‌هاي ضروري براي شست‌وشوي دست‌ها در آن قيد شده باشد. اين کار به کودکان شما کمک مي‌کند تا نياز به شست‌وشوي دست‌ها و زمان‌هاي مناسب و ضروري براي آن‌ را بهتر درک کنند. خودتان هم تابع اين جدول زمان‌بندي باشيد.

فوق تخصص غدد کودکان گفت: بلوغ زودرس در دختران منجر به کوتاهي قد در بزرگسالي مي‌شود.

پرستو رستمي، يک فوق تخصص غدد و متابوليسم کودکان در آستانه برگزاري دوازدهمين کنگره بيماري‌هاي متابوليک و اولين همايش علوم پايه در بيماري‌هاي ارثي، گفت: يکي از شايع ترين علل مراجعه به پزشکان فوق تخصص غدد کودکان، بلوغ زودرس است.
وي با بيان اينکه بلوغ زودرس به صورت شروع بلوغ در دختران کمتر از 8 سال و پسران کمتر از 9 سال تعريف مي‌شود، افزود: شروع بلوغ در سنين بالاتر، فوق طبيعي است.

دبيراجرايي دوازدهمين کنگره بيماري‌هاي متابوليک گفت: امروزه سن شروع بلوغ به خصوص در دختران سياه پوست پايين آمده است که علت آن به طور کامل شناخته نشده است.

رستمي با بيان اينکه بلوغ زودرس در دختران شايع تر از پسران است، ادامه داد: در بررسي‌هايي که توسط پزشک انجام مي‌شود در اکثر موارد علت خاصي براي بلوغ زودرس در دختران شناسايي نمي‌شود که آن را بلوغ زودرس «ايديوپاتيک» مي‌نامند؛ در مقابل بلوغ زودرس در پسران جدي تر است و در اکثر موارد يک علت زمينه‌اي شناسايي مي‌شود.

اين فوق تخصص غدد و متابوليسم کودکان تاکيد کرد: بسياري از والدين با نگراني جهت بررسي بلوغ کودک خود که حتي در سن طبيعي رخ داده است، به پزشک مراجعه مي‌کنند و گاهي درخواست درمان نيز دارند، اما بايد متذکر شد که بسياري از اين بلوغ‌ها به درمان نيازي ندارد و والدين بايد به اطميناني که پزشکان به آنها مي‌دهد، توجه کنند؛ چون درمان بي دليل براي کودک عوارض خواهد داشت و شروع بلوغ در سن بالاتر از سنين فوق طبيعي است.

وي با بيان اينکه بلوغ زودرس در دختران منجر به کوتاهي قد در بزرگسالي مي‌شود، افزود: در صورت ايجاد بلوغ زودرس، والدين بايد جهت بررسي بيشتر به پزشکان فوق تخصص غدد کودکان مراجعه کنند.